عاشقای فیلم سلام! رسیدیم به فیلم "I Saw the TV Glow" یا به فارسی خودمون، "من درخشش تلویزیون رو دیدم". وای خدا، چه فیلمیه! یه جورایی هم ترسناکه هم آدمو می‌بره تو فکر. اصلاً یه دنیای دیگه‌ست. ببین، داستان از این قراره که دو تا نوجوون، اوون و مدی، تو دهه 90 میلادی یه سریال تلویزیونی دارن به اسم "Pink Opaque" که خیلی براشون مهمه. این سریال درباره دو تا دختره که قدرت‌های روحی دارن و با یه آدم بدجنس به اسم آقای ملانکولی می‌جنگن. این دو تا نوجوون جوری به این سریال چسبیدن که انگار زندگی خودشونه، به جای اینکه با دنیای واقعی ارتباط بگیرن، تو دنیای سریال گم شدن. حالا کارگردان و نویسنده این فیلم یه آدم خیلی باحاله به اسم جین شونبرون. جالبه بدونی اما استون، همون بازیگر معروف، با شوهرش تهیه‌کننده های فیلم بودن. بازیگرای اصلی هم جاستیس اسمیت و یه جوون تازه‌کار به اسم جک هیون هستن. البته هلنا هاوارد و لیندزی جردن هم هستن که کارشون درسته. حتی فرد دورست، خواننده گروه لیمپ بیزکیت، هم یه نقش کوچیک داره! عجب ترکیبی! فیلم یه جورایی سیاهیه، تاریکه، ولی خیلی خلاقانه ساخته شده. فضای دهه 90 رو خیلی خوب درآورده، با اون رنگ‌های نئونی و حس و حال عجیبش. یه نکته جالبش اینه که خیلی‌ها میگن این فیلم یه جور تمثیل برای آدم‌های ترنسه. میگن اون حس گیر کردن تو یه بدن که مال خودت نیست، و جستجو برای هویت واقعی رو خیلی خوب نشون می‌ده. خود کارگردان هم یه جورایی به این موضوع اشاره کرده، ولی فیلم فقط در مورد این نیست، خیلی ابعاد دیگه هم داره. مثلاً در مورد فرار از واقعیت، پناه بردن به دنیای فیکشن، و اینکه چطور رسانه‌ها می‌تونن روی هویت ما تأثیر بذارن. منتقدها هم خیلی از فیلم خوششون اومده. میگن فضاسازی و داستان‌گویی فیلم خیلی خاصه و کارگردان خیلی خوب تونسته یه دنیای منحصربه‌فرد خلق کنه. بعضی‌ها هم میگن فیلم یه کم گیج‌کننده‌ست و شاید همه ازش خوششون نیاد، ولی به نظر من اگه دنبال یه فیلم متفاوت و فکربرانگیز هستی، "I Saw the TV Glow" رو حتماً باید ببینی. یه جورایی مثل یه رویای عجیب و غریبه که تا مدت‌ها تو ذهنت میمونه. مارتین اسکورسیزی هم از این فیلم تعریف کرده، میگه خیلی قویه و روان‌شناختیه! دیگه چی می‌خوای؟ برو ببین و نظرتو بهم بگو!